De verslagenheid kan niet groter. Het Joodse volk, waar ook ter wereld, verkeert in intens verdriet. In het 75ste jaar van haar bestaan is de staat Israël ongekend hard getroffen, en als Israël wordt getroffen worden wij allen getroffen.
Door: Ruben Vis
Iedereen kijkt TV of volgt het nieuws op andere wijze. Aan kennis te nemen van de peilloze pijn valt in de hedendaagse mediasamenleving niet te ontkomen. Juist in onze situaties waarin we nu eenmaal noodgedwongen ons Joods-zijn vaak fysiek geïsoleerd beleven, is onderlinge aandacht en belangstelling essentieel. Wees voor elkaar die onverwachte vriend in een tijd dat we vooral met vijandschap worden geconfronteerd. Want het is dezelfde pijn die door onze zielen snijdt, wat ons verbindt is die zielsverwantschap. Leg die verbinding tussen twee arme zielen, die van jou en die van hem of haar. Bel als het even kan met elkaar, stuur een appje aan iemand die niet bovenaan in uw Whatsapps staat. Scroll door en dan je vind iemand waarvan je denkt: ja, die moet ik maar weer eens een appje sturen. Of beter nog, die bel ik op.
Op diverse plaatsen hebben Joodse Gemeenten samenkomsten belegd, niet per se openbaar, maar om elkaar te ontmoeten. Dat gebeurt of is gebeurd in Amsterdam, Eindhoven, Leeuwarden, Den Haag, Utrecht en Zwolle. Overal in het land en allemaal met dezelfde strekking. Bij elkaar komen omdat we samen het verdriet willen verwerken.
Maar weet ook dat we niet alleen staan. Uitingen van sympathie stromen binnen. Er zijn hartverwarmende verklaringen gekomen van het OJEC (Overlegorgaan Joden en Christenen), het OJCM (Overleg Joden, Christenen en Moslims), de Katholieke Raad voor het Jodendom, de Protestantse Kerk en de Nederlandse Bisschoppenconferentie. Burgemeesters in tal van steden zoeken contact met bestuurders van de Joodse Gemeente. In Den Haag heeft minister-president Rutte dinsdagmiddag een gesprek gevoerd met het Centraal Joods Overleg. ’s Ochtends was er een ingelaste hoorzitting van de Tweede Kamer met de ambassadeur van Israel en CIDI. Er gebeurt veel en veel meer, hetzij lokaal, regionaal of landelijk. Om elkaar te steunen en om Israël te steunen.
Het was Simchat Tora, op de Joodse kalender de meest vreugdevolle dag. Dat was het dit jaar allerminst. Maar niettemin is ook die dag weer de Tora uitgelezen en zijn we onmiddellijk opnieuw begonnen. Voor er opnieuw werd begonnen, klonk, ondanks alles, ondanks deze onvoorstelbare ellende, de wens van Chazak chazak venitchazak. Sterk, sterk en tot sterkte zal het zijn. Want wat er ook gebeurt, onze hoop – Hatikva is onuitputtelijk, en ons doorzettingsvermogen is onverwoestbaar.
Ruben Vis is bestuurslid van OJEC en alg. secretaris van het Nederlands-Israëlitisch Kerkgenootschap